De kust en de backwaters

Voor we bij de kust aanbelandde, hadden we eerst nog wat plaatsjes te bezoeken. Zo zijn we vanaf Kumily naar Kanjirapally gefietst. Een rit van 72 km. Het begin was nog wel wat klimmen maar de laatste kilometers waren voornamelijk dalen. Je merkt meteen dat je uit de bergen bent want je fietst nu in een warme walm, heel warm..
Kanjirapally is een dorpje wat totaal niet toeristich is. Dit is het leuke van een fietsvakantie. Daar waar je met een bus en trein doorheen rijdt, stop je met de fiets in zulke leuke dorpjes. Hier zijn we als toerist dan ook een attractie.
Deze niet toeristische dorpjes zijn misschien nog leuker dan de toeristische trekpleisters. Dit zijn ook mooie plekken maar eigenlijk worden deze mooie plekken verpest door toerisme..

Voor de afwisseling(en saaie lange weg) zijn we een deel met de trein gegaan. In Kotayam zijn we opgestapt naar Trivandium, vanaf daar een kleine 20 km naar Kovalam beach.
Erg leuk om ook een treinrit in India meegemaakt te hebben. Lekker warm maar gezellig! Je kunt hier zo 30 uur in de trein zitten, ze hebben dan ook slaapbanken in de trein. Misschien dat ik dat ooit nog mee ga maken.. Dan hoop ik in ieder geval niet dat ik naar de wc moet.. Dan liever wildplassen, haha. Ik kan hier niet uitleggen wat voor enorme stank er vrij komt als de toiletdeur open gaat. Jakkes!
Het was overigens nog wel even spannend of onze fietsen ook goed aankwamen. Deze moesten in het bagageruim namelijk. Het was niet duidelijk dat ze een trein later dan onze trein zouden gaan. We zijn niet op de trein gestapt omdat we onze fietsen nergens zagen ingeladen worden. Juiste keus want toen bleek ook dat ze de volgende trein pas gingen. Met deze konden we ook mee gelukkig.

In Trivandium was het behoorlijk druk! Komt vooral door het verkeer. Zoals ze hier zeggen: no rules, alles gaat dus kriskras door elkaar. Toch zie je hier weinig irritatie en opgefokte mensen in het verkeer. Kunnen we in Nederland misschien een voorbeeld aan nemen?:) Door een indier op een brommer werden we de stad uit begeleid richting de weg naar Kovalam.

Na 3 nachtjes in Kovalam te zijn geweest, moesten we nog eens 60 km naar Varkala. Het volgende leuke, gezellige en mooi plaatsje aan het strand. Shoppen, zonnen..
Dat laatste heb ik snel afgeleerd. In de ochtend een uur met factor 30 is nog niet te doen. Je verbrand gewoon. De dagen erna de zon dus maar vermeden.
Ook ben ik(en Jan ook) hier wezen paragliden. Super super vet!!! Beetje jammer voor mij dat ik er zo achter moest komen dat ik misselijk wordt van vliegen. Hij vroeg of het oke was om wat sensatie te doen, ik met mijn grote mond zeggen dat ik gek ben op sensatie, graag dus! Maar je schommelt nogal wat heen en weer.. Toch maar even gemeld dat mijn buik het niet meer zo leuk vond. Voor ik het wist had ik het stuur over genomen, schijnt de misselijkheid te verminderen. Klopte wel maar het nara gevoel bleef dus zijn we gaan landen. Heel tof voelde ik me de uurtjes erna niet:)
Toch had ik deze ervaring absoluut niet willen missen, helemaal niet met zo'n mooie omgeving!
In verband met een festival met 25 olifanten in de buurt zijn we niet 3 maar 4 nachtjes gebleven. De olifanten worden hier allemaal versierd tijdens zo'n festival. Ze kwamen om en om en stelde zich op achter een gespannen touwtje.
Na een tijdje vertrokken de olifanten in twee verschillende richtingen(wat ik begreep naar verschillende tempels. Genoeg olifanten gezien hier in India! Blijven indrukwekkende dieren. In het wild schijn je ze niet tegen te willen komen omdat ze gevaarlijk (kunnen) zijn. Maar als ze zijn getemd dan zetten ze geen stap verkeerd. Gaat ook moeilijk omdat ze wel met de voeten aan elkaar vast zijn gemaakt met een ketting. Ik vraag me toch af wat voor een leven zo'n olifant heeft in gevangenschap. Ik zie ze liever in het wild..

Met de tassen volgeladen(het is goed shoppen in Varkala) zijn we op ons gemakkie naar Kollam gefietst. 23 km op vlakland fietsen stelt toch niks voor! Oke, misschien toch een beetje als je de hitte erbij rekent.
Als we dachten dat Trivandium druk was met verkeer, hadden we dat mis. Bij het binnen fietsen van Kollam was het chaos en stonden we vast in het verkeer. Met wat filerijden(steppen op de fiets) hebben we ons er doorheen gewurmd.

Na Kovalam en Varkala was Kollam voor mij wel een beetje een domper. Je verwacht weer een leuk plaatsje aan het strand. De route naar Kollam was ook bijzonder mooi! Kollam zelf helaas iets minder. Hotels lagen midden in de drukke stad en geen strand te zien. Besloten om een stukje door te rijden en na een tip van een aardige indiier hebben we een leuk plekje(resort) aan de backwater. Geregeld voor de helft van de prijs. Omdat hier verder weinig te beleven valt, blijft het bij 1 nachtje. Achteraf blijkt Kollem wel leuk te zijn, wij zaten alleen aan de verkeerde kant. Kan gebeuren!
Na 1 nacht weer door voor een lange rit naar Alleppey..

Om 06.00 uur werd ons ontbijtje op een karretje naar onze kamer gebracht. Het restaurant was nog niet open maar omdat we vroeg wilde vertrekken werd dit ons aangeboden. We hadden extra veel pannenkoeken besteld. Ook zat er bij de prijs een uur varen op een boot. Prima plekje voor een korte stop. Hier hadden ze ook warm water. Ook wel eens fijn ondanks een koude douche wel went.

Het ontbijt was zo lekker en veel dat we er wat langer over deden. Gingen iets later weg dan gepland dus. Rijden we ook nog de eerste kilometers verkeerd.. We zijn uiteindelijk rond 13.00 uur gestopt in een dorpje aan de kust om uit te zoeken waar we eventueel zouden kunnen overnachten.
Het duurde niet lang of iemand wilde ons de weg wijzen naar een leuk hotel. Verder zou hier in de buurt geen accommodatie zijn. We werden ook door een vrouw bij haar thuis uitgenodigd, zo gastvrij zijn ze hier.
Dit hotel was net 2/3 maanden geopend en ik denk dat geen een toerist dit prachtige plekje aan het water zou vinden. Ze waren dan ook verast en deden enorm hun best om ons bij hun te laten overnachten. Wat lastig ging want ze hadden maar 1 kamer haha.
Onder het genot van een heerlijk typisch indische lunch waren we aan het overleggen waar we eventueel naar door zouden kunnen rijden voor een overnachting. Toen kwam de eigenaresse(een hele lieve vrouw) vertellen dat de buren 10 m verderop een kamer vrij hebben voor ons.
Dat hebben we maar gedaan, we hadden allemaal niet meer zoveel zin om verder te fietsen. Jan en ik gingen bij deze aardige familie slapen. Wat bleek later, de dochter van 15 jaar heeft haar kamer aan ons afgestaan, lief he. Het was overigens een mooi en groot huis, het was duidelijk dat zij het goed hadden.
De roddel dat er vier toeristen in het dorp waren, ging snel. Haha er kwamen steeds meer kinderen en volwassene 'even' kijken naar ons. De meeste zwaaide verlegen terug.
Zo leuk dat je zo al fietsend op een prachtig(niet toeristisch) plekje terecht komt bij zeer vriendelijke mensen.
Tegen de avond vriendjes gemaakt met het zoontje van de eigenaresse. Edu heet hij, een knap mannetje van 4 jaar. Aan het begin verlegen maar al snel kwam hij helemaal los. Verteld hele verhalen in het indisch in de veronderstelling dat wij hem begrijpen. Met spelen is hij onvermoeibaar..
Na de overheerlijke lunch kregen we ook nog gebakken banaan en een soort toast. Propvol zaten we toen het avondeten werd opgediend. Blijkbaar zagen we eruit alsof we wel wat konden gebruiken.
De volgende dag alles gepakt en met de fietsen naar het hotel waar Ineke en Arie verbleven. Helaas was Ineke ziek en dus nog even de vraag of we konden vertrekken. Dit was niet het geval. Als entertainment voor de dag werd ons een kanotochtje op de backwaters aangebogen. De man van de eigenaresse is met ons wezen varen door de mangrove van de backwaters. Hoe toeristisch de backwaters ook is, in dit stukje zijn nog weinig toeristen geweest. Nieuwsgierig kwamen de mensen van de eilandjes kijken. We kregen nog een stukje mango. Dit was niet de zoete zachte mango zoals wij die kennen. Het was hard en zuur. De stukjes heb ik verstopt in mijn opgerolde broekspijken en later een keer geloosd.. En natuurlijk wel gezegd dat ik het hartstikke lekker vond:)
De kokosnoot op een van de eilandjes maakte het helemaal goed! Deze was meer rood aan de buitenkant en zat vol met sap. Zo gezond en lekker!
Op de terugweg heeft de kapitein een selfie met ons in de boot gemaakt. haha niet alleen maken wij foto's van de mensen hier, andersom gebeurd het net zo!
Het fietsen aan de kust is ook afwisselend. Soms kom je nog in een hele drukke stad en een paar km verderop rijd je door een prachtig vissersdorpje waar je links de zee hebt en rechts van je de backwaters hebt. Op de strandjes liggen vissersbootjes, zijn mannen bezig met het maken van visnetten en zie je geregeld een kringetje van mannen onder de palmbomen die een potje aan het kaarten zijn.

Wat je hier heel gewoon is, is dat mannen elkaars handen vast hebben of een arm om elkaar heen slaan. Hartstikke cool!

Om mezelf te vermaken in dit dorpje waar niet veel te doen is, wilde ik een grote was doen. Dit mocht bij de buren waar we sliepen, zij hadden een machine. Kom ik daar aan met een berg was, is de wasmachine kapot. Mocht ik de was doen op hun wassteen. Ik heb dus op de indische manier leren wassen. De eigenaresse heeft eerst voorgedaan hoe het moet, daarna mocht ik. Ze vonden het wel grappig geloof ik. Het is hard werken.. Ik kon beter de was in een emmertje doen en uitspoelen, gaat sneller en is minder zwaar. Maar goed, dit was ook een leuke ervaring:)
De eigenaresse bleek ook 24 te zijn. Ze was verbaasd dat ik nog geen man had.. Hier trouw je op je 18e. Wel gek, we hebben dezelfde leeftijd maar zo'n ander leven.
10 jaar geleden is het gebied vlak naast het plaatsje waar we waren, getroffen door de tsunami. Ze vertelde dat ze toen een vriend is verloren. Gek, de tsunami stond altijd ver van me af, dat gebeurd in een andere wereld. Maar opeens is het nu dichtbij. Er hoort nu een verhaal en een beeld bij.
De rest van de middag heb ik gespendeerd met de kids uit de buurt, stoelendans, verstoppetje etc.

De volgende dag zijn we met een bootje naar Alleppey gebracht. Dat was de bedoeling tenminste. We werden 13 km voor alleppey afgezet en moesten verder fietsen. De motor was zogenaamd kapot. Nou, wij hebben sterk het vermoeden dat ze er gewoon geen zin in hadden. En wij hadden geen zin meer om om 15.00 uur te fietsen!
We zitten nu (alweer) op een erg leuk en mooi plekje in Alleppey. De mensen van het hotel zijn weer zo aardig!
Vanmorgen om 06.00 uur weer een boottochtje op de backwaters. Dit was erg mooi maar typisch een geval van verpest door toerisme. Het leek wel een file vanmorgen van houseboats. Wij blij dat we op een kleiner bootje zaten en hier niet aan mee hebbem gedaan. Ik heb het idee dat de locals de toeristen ook een beetje zat zijn. Ze zijn minder vriendelijk. Volkomen begrijpelijk als er dagelijks een stoet toeristen langs komen op een boot en naar je zwaaien en foto's maken als je 's ochtends vroeg de was doet(in het water), je tandenpoetst(in het water) je jezelf wast(in het water), de afwas doet(in het water) of aan het varen bent(in het water), ja ze doen hier alles in hetzelfde water.. Wie wordt daar nou niet gek van! Zonde dus toerisme van zo'n mooie plek, hier heb ik mezelf ook schuldig aangemaakt want ik ben tenslotte ook een toerist. Ik besefte des te meer hoe mooi en bijzonder de vorige locatie was. Hopen dat de massa toeristen daar vandaan blijven:)

We hebben nu nog een week in India te gaan en nog maar 1 echte fietsdag en die is van alleppey naar Kochin.. De eindbestemming:(
Van India dan tenminste, we hebben dan ook nog 3 dagen in Dubai voor de vakantie echt is afgelopen. Wil ik nu nog even niet aan denken..

Bye bye!