Het begin van fietsen in zuid-india.

De reis begon onderweg naar dubai al met vertraging. Shoppen op dubai zat er dus niet in. In een stevig tempo naar t volgende vliegtuig gelopen en deze gelukkig ook gehaald. Dit konden we helaas niet van de bagage en fietsen zeggen. Aangekomen in Cochin bleek dat de bagage nog in Dubai was. We hebben kunnen regelen dat de bagage de volgende dag naar ons hotel gebracht zou worden. 
Met een busje moesten we nog 40 km naar onze bestemming, fort cochin. 
Een ervaring op zich. Er lijken hier geen verkeersregels te zijn behalve dat je moet toeteren, toeteren en gewoon veel toeteren. Voor alles toeteren ze hier dus. Het is net alsof je midden in een videogame zit. Je kunt je er maar beter aan overgeven want je druk maken heeft geen zin. 

Cochin is een leuk stadje. Je hebt de chinese visnetten aan het water, wat een leuk gezicht is. Ook veel kleine winkeltjes met kleding, ze kunnen hier alles zo op maat maken voor je. Kan ik hier nog mooi even wat kleding bij kopen. Ik heb namelijk heel weinig mee omdat er gewoon geen plek(en gewicht) meer was in de fietstassen. 

Op dinsdag wilde we een proefritje maken. Een kort stukje fietsen om ook even aan het weer te wennen. Ver kwamen we alleen niet want Jan had een lekkeband! Aan de kant van de weg wezen plakken met veel toeschouwers. Het plakken wilde niet helemaal lukken.. Zijn fiets maar boven op een tuk tuk gelegd en zo is hij terug gegaan naar het hotel. Een tuk tuk is een driewieler die je hier veel ziet, voor toeristen maar ook om kinderen naar school te brengen. Het is vooral een goedkoop vervoersmiddel!

We zijn hier bij een heel leuk (en vooral erg lekker) local eettentje uit eten geweest. Hier moesten we met de hand eten. Het is even opletten met welke hand je eet. Dit mag namelijk alleen met je rechterhand. Links is vies omdat ze hier hun billen met links afvegen. Goed opletten dus:-) Het eten hier was ongeveer €1, p.p. 

De mensen zijn hier erg vriendelijk, willen je graag helpen. Het is nog wel wennen dat ze hier bij alles 'nee' schudden. Kan heel verwarrend zijn, bijvoorbeeld als je voor een ritje in de tuktuk 50 roepies ipv 40 geeft en zegt " het is goed zo" en de chauffeur nee schud (Geef dan maar terug).
Ik mag steeds voorin de tuktuk zitten en tijdens een ritje met een erg vrolijke chaffeur die mij bijna van t bankje afduwde, mocht ik het stuur overnemen. Ondertussen sloeg hij even zijn arm om me heen. De charmeur! Haha. Achteraf stond hij erop dat ik zijn nummer kreeg voor als ik volgend jaar terug zou komen. Haha kreeg ik niet alleen zijn nummer, nee ook zijn naam, woonadres en bankrekeneningnummr. Dus zo doen de mannen dat hier..

Woensdag hebben we een 2e poging gedaan voor een proefritje in Cochin. Het is hier om 09.00 uur al behoorlijk warm. Maar met een zonnebril en veel water is het prima te doen! 

De eersre rit was van muvattupuzha naar thattekad. We hadden ons van cochin naar muvattupuzha laten brengen omdat de rit anders te lang was voor de eerste fietsdag. Ook is het in en rondom Cochin erg druk met verkeer. Dit duurde allemaal iets langer dan verwacht. Met het gevolg dat we op het heetst van de dag moesten fietsen(ongeveer 32 km). Ondanks de hitte was het aardig te doen. De laatste kilometers waren wel wat zwaar. Als je op bestemming aankomt is dat een heerlijk gevoel! 
Thattekad is het tegenovergestelde van het drukke en chaotische Cochin. We overnachten in een grote (luxe) tent aan een rivier en het enige wat je hoort zijn de vogels. Dat is waar thattekad om bekend staat. Op de rivier hebbem we gekajakt, super tof in zo'n mooie omgeving! Kortom: genieten en bijkomen hier.
Vroeg op dus om vogels te spotten want dat is wat je gedaan moet hebben in thattekad. Dus met een gids en een verrekijker op pad, net als echte padvinders haha. Een Belgisch stel die we onderweg tegen kwamen, wisten ons te vertellen dat er wilde olifanten de boel in de omgeving aan het slopen waren. Hmm het was geen prettig idee te weten dat er wilde olifanten in de buurt waren. We hebben de route dus niet helemaal afgemaakt. Geen olifanten gezien, wel gehoord. 
Onweer en regen hebben we ook al gehad. Gelukkig niet onderweg. 

Op zaterdag zijn we van thattekad naar adimali gefietst. Dit keer wel vroeg begonnen.
Er zaten weer wat klimmertjes in, die aardig pittig kunnen zijn in de brandende zon en bagage achter op de fiets. Ik heb nooit geweten dat ik zo kon zweten. De douche bij aankomst is dan ook verukkelijk!!
Onderweg bij een kraampje een kokosnoot open laten maken zodat we eruit konden drinken, als de kokosmelk op is, slaan ze m helemaal open en kun je het binnenste opeten. De apen hadden snel in de gaten dat er eten was, even niet opletten en ze hadden het te pakken. Wat een grappige beestjes zijn apen. 
De laatste 10 km had Jan weer pech, weer zijn achterband lek. Dus maar weer plakken.. Iets vertraging opgelopen maar toch redelijk op tijd overgekomen(14.00).
S' avonds na het eten gingen we de fietsen binnen zetten. Drie keer raden, band weer plat! Goed dat we er niet morgenvroeg achterkomen want dan beginnen we al met een vertraging.

Het plassen onderweg is iets waar ik nog even aan moet wennen. Vaak weinig beschutte plekjes voor wat privacy. Dus of flink zijn en plas ophouden tot je echt niet meer kan(niet heel fijn tijdens het fietsen) of je maakt je eigen beschutting met fietsen en een sjaal. En dan nog krijg je het niet voor elkaar om helemaal beschut te zijn. Wat ben je dan blij als je je broek net weer omhoog hebt gedaan en ee een opa aan komt lopen of een bus vol waar de camera's uit het raam hangen:D als het even kan, wacht ik toch tot een gewoon toilet.

Verder bevalt het fietsend reizen me super! Hoe tof is het om met je fietsje en weinig bagage van plaats naar plaats te gaan? Het leuke is het vele contact met de locals. Als je in een dorpje stopt waar nooit toeristen komen, bieden ze je te eten aan en willen ze met je op de foto. Ook voorbijgangers onderweg begroeten ons, steken hun duim op, kijken nog eens om en maken foto's of ze juichen ons toe. Dat maakt het wel leuk als je aan het zwoegen bent! 
Vroeg naar bed vanavond. Morgen een pittige 30 km voor de boeg richting Munar. 

Bye!