Een berichtje uit vakantieland.

Hallo allemaal,

Op maandag 9 december hebben we het project bij Proisies Angels afgesloten. Dit was de laatste keer dat wij, Nienke, Yvette en ik, samen bij Proisies Angels waren. Voor Yvette meteen het echte afscheid. Nienke en ik zullen in januari, als de zomervakantie voorbij is, nog terugkomen en  er helpen. We hebben nog wat speelgoed gegeven van het laatste beetje geld wat we over hadden en aan alle caregivers hebben we de certificaten van de trainingen gegeven. Ook hadden we voor allemaal een informatieboek gemaakt met daarin alle informatie van de trainingen vertaalt in het Zuid-Afrikaans. Zo kunnen ze de informatie altijd weer terug lezen!

Een dag later, 10 december, moesten wij helaas ook al afscheid nemen van Yvette en de andere meiden in het huis... 

Niet omdat Yvette al naar Nederland gaat maar omdat ik samen met Nienke en Mirte op vakantie ging! Bij terugkomst zal Yvette en bijna alle andere studenten weer in Nederland zijn. 

Let's go!

Rond 07.00 uur zijn we eerst naar Kimberley Airport gereden om onze auto in te ruilen. Iets meer ruimte dan in de Chevrolet Spark, werd opprijs gesteld... Om 8.15 uur vertrokken we met onze Nissan Micra richting Wilderness. Een reis van ongeveer 800 kilometer.. Maar, reizen in Zuid-Afrika is alles behalve saai. Wauw... Van de vlakte die we inmiddels gewend zijn van Douglas en omgeving, reden we na ca. 500 km de bergen in. Het is hier zoveel groener en een totaal ander landschap. Helaas ook iets minder zon.
De reis verliep voorspoedig. Bij elk tank station hebben we getankt omdat je hier niet weet wanneer je de volgende tegenkomt. Beter het zekere voor het onzekere.

En dan kom je aan bij het hostel. Mooi gelegen met uitzicht op het strand, niet verkeerd! 

De volgende dag hebben we een wandeling gemaakt over een oud spoor die uitkomt bij een kluizenaar. Ik ben er nog niet uit of ik het een kluizenaar vind. Er woonde meerdere mensen en vond het er meer uitzien als hippies. 

Voor de middag hadden we een surfles gepland. Niet omdat dit mij nou zo leuk leek maar meer om een keer gedaan te hebben. Moet zeggen dat ik het best spannend vond. Zoals de meeste weten ben ik niet zo'n waterratje. Het idee dat mijn voet vastzat aan een surfplank die altijd zou blijven drijven, stelde me enigszins gerust. Na eerst op het zand geoefend te hebben, gingen we de zee in. 1.5 uur lang hebben we in het water liggen spartelen. Na de eerste poging zei ik tegen mezelf:'Oke, dit is best leuk'. Die keren daarop, kreeg ik er echt plezier in en werd ik nog fanatiek ook. Ik zou en moet een keer staan op die plank! Uitgeput en toch een beetje teleurgesteld kwam ik het water uit.  Verder dan op mijn  knieën kwam ik niet. Als ik de kans krijg, ga ik het zeker nog een keer doen! Dan denk ik wel vast na over wat ik de dagen erop ga doen want spierpijn dat ik de 3 dagen erna had!! 

Donderdagochtend zijn we vroeg vertrokken uit Wilderness richting Tsitsikamma, waar we om 12.30uur arriveerde. Ook weer een heel andere omgeving, nog groener! 

Weer een prima plekje. 's Middags zijn we naar het national park geweest, we hadden in een boekje een brug zien staan waar we graag heen wilde. Met de spierpijn van gisteren, hebben we hier een berg beklommen! Pittig maar wel lekker om weer even in beweging te zijn! Dat is in Douglas maar minimaal, vandaar de spierpijn haha. Het was het klimmen waard, want het uitzicht was baie baie mooi. Oja, hier spreken ze bijna geen Zuid-Afrikaans maar alleen maar Engels. Kan ik dat ook nog even oefenen:)

De volgende dag zijn we teruggegaan naar het national park omdat we de wandelroute van de waterval ook nog wilde doen. Een route van 3 km naar een waterval, appeltje eitje dachten we na de  berg van gisteren. Niet helemaal, we hebben over zeker niet de makkelijkste rotsen moeten klauteren om uiteindelijk bij de waterval uit te komen. Het water was aardig koud maar dat weerhield ons er niet van om een frisse duik te nemen! Dat leek me altijd zo gaaf om bij een waterval te zwemmen en nu kon het dan! 

s' Middags zijn we naar Tsitsikamma falls adventure gegaan. Hier ga je met een kabelbaan sliden over watervallen. Best een beetje spannend. Hang je dan hoog in de lucht in een tuigje om vervolgens als een aapje naar de andere kant te slingeren. Ook weer een ervaring rijker.

Dan zijn we alweer bij zaterdag.. In de ochtend zijn we naar East London gereden.  Weer een redelijk lange rit. De reis verliep weer soepeltjes op wat oponthoud na. Mijn schuld.. Ik moest zoooo nodig plassen!! Na het al bijna twee uur opgehouden te hebben omdat we nergens een tankstations met toilet tegen waren gekomen, heb ik de auto aan de kant van de weg gezet. Beide deuren aan de linkerkant open gedaan zodat ik daar  wat privacy had( nadat ik Mirte en Nienke ook vriendelijk verzocht om even uit te stappen) haha! Liever plas ik gewoon op een wc maargoed dat ging nu eenmaal niet...
Ons hostel had weer uitzicht op de zee. Het hostel viel verder een beetje tegen. Maakte verder niet uit want we zouden hier maar een nachtje blijven als tussenstop voor Coffee bay.

De douche heb ik hier maar overgeslagen, niet zo fris ik weet het. Maar denk dat het niet veel uitgemaakt had als ik wel was wezen douchen, haha dit zegt genoeg denk ik. 

De eigenaar was wel erg vriendelijk en vroeg waar we de volgende dag naartoe zouden gaan. "naar Coffee bay". Waarop hij zei dat, dat erg lastig gaat worden aangezien de begrafenis van Nelson Mandela morgen is en wij precies langs zijn geboorteplaats zouden rijden. Wat dus niet zou gaan omdat de wegen afgesloten zullen zijn.
Hier hadden we nog helemaal niet over nagedacht! Nouja, merken we in ieder geval nog iets van het overlijden van Mandela. Denk dat jullie in Nederland er meer over mee krijgen dan wij tot nu toe. 

Volgens de eigenaar zouden we, als we heel vroeg vertrekken, voor de drukte uit kunnen rijden. In Afrika beginnen ze namelijk nooit op tijd vertelde hij dus dat zouden we net kunnen redden. Ook zouden we een omweg moeten nemen. 

Op zijn advies en een beetje goed geluk zijn we het op deze manier gaan proberen. Het viel ons heel erg mee met de drukte op de weg en de route was maar een klein beetje om.

Ook dit was weer een route waar geen wc's te bekennen waren. Jullie raden het misschien al. Ja, ik moest alweer plassen! En dit keer nog nodiger dan gister. Op deze route waren ook geen 'pauze' plekken aan de kant van de weg waardoor ik het nog langer op moest houden. Op een gegeven moment zei ik:' uhm ik moet nu een geschikt plekje vinden waar ik de auto aan de kant kan zetten want ik pies nu echt bijna in mijn broek'!! Ongeveer 30 minuten laten vond ik zo'n plek, gelukkig net op tijd:) Haha en het is niet eens zo dat ik te veel drink onderweg, eigenlijk helemaal niet omdat ik dit soort momenten wil voorkomen.. missie mislukt. 

Na een  reis van ongeveer 6 uur kwamen we aan bij het hostel in Coffeebay. Jakkes, niet helemaal wat we ervan verwacht hadden. Had ik nu toch maar bij het vorige hostel gedoucht! 

Het was een beetje een hippie sfeer wat opsich niet erg is, het heeft wel wat maar dan moet het wel schoon zijn. Er was een WC voor dwergen(kun je beter aan de kant van de weg plassen) en er waren gelukkig ook wat grotemensen wc's. Deze waren ook fris en fijn. Als je op de wc zit kijk je recht in de ogen van een geel/oranje salamander :) 

Het plan was om hier twee nachten te blijven maar we waren het al snel eens dat we morgen  doorrijden naar het volgende plaatsje. Het weer zat ook niet mee, er waren fikse regenbuien! 

Dus daar gingen we weer, autootje volgeladen en voor de derde dag achter elkaar  weer lang in de auto zitten.. Dit was trouwens het laatste kustplaatsje, we gaan nu richtng binnenland naar het plaatsje underberg. Hier werd het weer nog slechter!!! Alleen maar regen en 18 graden, brrrrrr. 

Gelukkig wel weer een heel mooi en schoon hostel waar we goed verzorgt worden, de bedden hebben namelijk een wollendeken en daarboven nog een dekbed. Je zou het maar koud krijgen met 18 graden, haha!

Voor de volgende dag hadden we een dagtrip naar Lesotho geboekt. 

Lesotho.

Om 9.00 uur werden we opgehaald door onze gids met zijn landrover bij het hostel. Geweldig, het was echt een hele oude landrover!(onze gids was ook niet echt meer de jongste)

Samen met twee stelletjes vertrokken we richting Lesotho. Weer een stempel in mijn paspoort, jeuj!

Weer een heel andere wereld waar we in terecht kwamen. Het was er ijskoud en grotendeels van het jaar regent het er. Niet helemaal waar ik aan denk bij Zuid-Afrika... 

De mensen hier dragen  tradtionele klederdracht, wat eigenlijk vooral een wollendeken is en dragen er veel een soort bivakmuts. 

Heel tof dat ik ook dit gedeelte van Zuid-Afrika kan zien. Onze gids kwam zelf ook uit Lesotho en kende er veel mensen. Ook hier willen de mensen graag op de foto om deze vervolgens op je camera te bekijken. De gids vroeg om de foto's van de mensen naar hem op te sturen zodat hij ze aan ze kan geven, dit ga ik nog doen!

Het laatste stukje van de berg was echt heel erg stijl. Even vroeg ik me af waarom ik in deze auto zat! Het gaf me een fijn gevoel dat onze gids al wat ouder was en veel ervaring heeft in het rijden in de bergen. Hij en zijn landrover zijn samen een, haha! Boven op de berg gingen we onze lunch eten. Het duurde niet lang of ik zat alweer in de auto, brrrr wat was het daar koud zeg! Het vroor er gewoon.
Daarna begon de daling. Weet niet wat ik liever heb, een haarspeld recht omhoog of een haarspeld naar beneden.. Het was ook nog eens mistig geworden waardoor we, helaas, niet meer van het uitzicht konden genieten. Onderweg zijn we nog gestopt bij schapenherders en de hoogste pub van Afrika! De gids heeft ons weer veilig en wel bij het hostel afgeleverd. 

Vanmorgen hebben we met z'n drieen een wandelroute van 2 uur gelopen, om toch maar iets te doen hebben. Deze begon meteen met een beste klimmer, maar we zijn door gegaan! Achteraf vond ik het klimmen leuker dan de daling. Op sommige stukken was het erg glad namelijk! Maakte al grapjes dat ik straks val en op mn kont naar beneden glij, haha dat zou toch grappig zijn!(en ook wel een actie voor mij). 

Helaas bleef het niet bij een grapje maar viel ik echt op mn bibs! haha leuk weer..

De rest van de dag hebben we lekker rustig aan gedaan en relaxed. 

De verdere planning?

Morgen rijden we naar Pretoria, ongeveer 500 km. Hier blijven Nienke en ik twee nachtjes. Mirte zetten we vrijdagmiddag af op de luchthaven van Johannesburg. Nienke en ik rijden dan terug naar Pretoria en beginnen zaterdag aan onze terugreis naar Douglas. 

Waarschijnlijk stoppen we onderweg nog een nachtje in Bloemfontein. 

Precies voor kerst zijn we weer in Douglas! 

Eerste kerstdag gaan we eten rondbrengen bij de gezinnen in het township Breipaal die het goed kunnen gebruiken.
Dit is een initiatief van Karin en Maud, twee studenten van de opleiding dramatherapie die ook bij Proisies Angels werken. Zij hebben geld ingezameld om het eten in te kunnen kopen. Samen met Sarah en de caregivers zullen we de gezinnen langs gaan! 

Tijdens het typen werd ik onderbroken door apen in de tuin! Dat blijven grappige beestjes. 

Jullie moeten nog even wachten op de  foto's. Deze upload ik hopelijk morgen. Er blijkt toch geen wifi te zijn in dit hostel en foto's uploaden met een dongel lukt niet echt..

Wel weer genoeg vertelt zo he? 

Tot de volgende keer!

Liefs uit het koude en natte Underberg:)