De eerste week

Na bijna een week in Zuid-Afrika wordt het tijd voor een eerst verhaaltje.

Na een lange reis van ca. 30 uur zijn we om 18.30 uur veilig aangekomen in Kimberley. De tijd gedooid met Dombo en pocahontas kijken en bejeweld spelen, fijn die luxe vliegtuigen!

In Johannesburg zagen wij er geloof ik uit als verdwaalde toeristen. Al snel kwam er een meneer op ons af die ons wilde helpen opweg naar de incheck balie voor onze bagage. Ondertussen dacht ik aan een boek die ik voor vertrek had gelezen van een meisje die vrijwilligerswerk had gedaan in afrika. Zij had hetzelfde mee gemaakt op het vliegveld maar moest er uiteindelijk voor betalen, zo werkt dat hier blijkbaar. Iedereen wil je helpen maar wel voor geld. Tijdens het lezen dacht ik nog:'Ha mooi niet dat mij dat gaat overkomen'.
En jahoor meneer hield netjes zijn petje op zodat we er geld in konden doen, armbanden mochten ook wel.
Ben ik er toch ingetrapt! Dom of gewoon tegoed van vertrouwen? Ik houd het maar bij het laatste haha.
Oke, we zijn nu dus echt in Zuid-Afrika.

De eerste dagen heb ik veel indrukken gekregen van de omgeving. Hele mooie indrukken maar ook wel heftige.
We hebben bijvoorbeeld een Safari tochtje gehad in onze eigen achtertuin. Hier heb ik giraffen gespot! Ben ik even blij met mijn nieuwe camera! Ook heb ik Kudu's gezien. Deze kunnen hoger dan 2 meter springen, alle hekken hebben dus geen nut. Je moet dan ook uitkijken dat je ze niet tegen de auto krijgt als ze over een hek springen.

Onze gids liet ook nog een hele kleine schorpioen zien. Dit was een van de meest dodelijkste die hier zijn. Als je wordt gestoken, zijn we waarschijnlijk niet op tijd in Johannesburg voor het tegengif. Oke.. heel fijn om te weten:) Ik check nu dus elke keer mijn schoenen voor ik ze aantrek en loop hier nooit maar dan ook nooit op blote voeten! O,ja de Nyjala's hier zijn redelijk tam en lopen de hele dag rond het huis. Heel raar maar dat begint al 'gewoon' te worden, alsof het geiten zijn zeg maar.

We hebben kennis gemaakt met Sara en Andries waar wij mee gaan werken. Ze waren erg blij met onze komst. Het zijn hele lieve en warme mensen Zij wonen in het township Breipaal. Na het bezoek zijn we door het township gereden. Ik stond met een paar andere in het bakkie. Een hele bijzondere ervaring. Alle mensen en kinderen gingen blij naar ons zwaaien.
Het feit dat je hier anders bent, als meerdere wordt gezien omdat je blank bent, komt nu wel binnen omdat je hier zo ook zo benaderd wordt. Ik vond het ongemakkelijk. Dacht van:' zie mij blank en rijk zijn en een beetje zoals de koniging naar iedereen zwaaien'. Maar de lach van de kinderen als je terug zwaait is het de moeite waard.
Later werd verteld dat de mensen in de townships niet gewend zijn dat (blanke) volwassen mensen aandacht hebben voor hen.

Op zondag zijn we naar de gevanging geweest. Dit was wel echt heftig.. Samen met Nienke en Yvette en iemand die daar een godsdienst ging geven, gingen we naar de jongste groep die nog wachten op hun vonnis. Ze gingen met z'n alle zingen. Wauw... dat deden ze met zo'n overtuiging dat de tranen in mijn ogen sprongen.
Ik had hele stoere macho's verwacht maar dit waren gewoon kinderen die gebroken waren door hier gevangen te zitten. De verschillen met de gevanenis in nederland zijn hier heel groot.
Een jongen wacht al 4 jaar op zijn vonnis. Heel bizar dat zoiets kan in een land. Misschien is zijn straf uiteindelijk korter dan zijn vonnis, dat moet niet kunnen lijkt me. Volgende week brengen we weer een bezoek aan de gevangenis en gaan we kijken wat we hier eventueel zouden kunnen betekenen.

Ik ga nu weer even in het zonnetje zitten, aan zonnestralen geen tekort!

Groetjes uit het prachtige Zuid-Afrika!