De tweede week

Ook de tweede week stond voornamelijk in het teken van de omgeving leren kennen.
Ik had me van te voren voorgenomen om geen lange verhalen op te hangen op mijn blog maar dat is best lastig! haha.

We hebben drie heel verschillende scholen bezocht in Douglas. De Vaaloranjeschool, een baie groot school. Hier zitten 1400 kinderen op uit o.a. het township Breipaal. We kwamen tijdens de pauze en waren volgens mij een soort attractie voor de kinderen. Als je een paar seconden stil stil stond, werd je al snel omringd door een groep kinderen die een high five willen of willen dat je een foto van ze maakt. Ze gingen echt poseren voor alle camera's. Ha ik voel me trouwens soms net een groep  jappaners  die de toerist uithangen in Nederland( allemaal een fotocamera vast.)

De andere school was een school voor de rijkere kinderen. Hier zaten kinderen van verschillende afkomsten op. Het uiterste van de vorige school. Alle kinderen dragen uniforms, er is een tennisbaan, er zijn computers etc. Dat zie je hier trouwens veel, het uiterste van het uiterste.

De laatste, de Bucklandschool, is een baie(heel) kleine school met ca. 170 leerlingen. Een heel gezellig sfeervol schooltje. Sommige kinderen in de kleuterklas waren hier aan het slapen met hun hoofd op de schooltafel, ze hadden niet eens in de gaten dat wij in de klas waren gekomen. Kun je in Nederland niet voorstellen dat er leerlingen in de klas aan het slapen zijn..
 

We hebben ook een bezoek gebracht aan de politie. We hadden een afspraak met Captain Jordan. Hij gaf ons een paar tips over wat we beter niet kunnen doen en wat wel.
Bij het politiebureau mochten we de cellen bekijken. Het leken meer hondenhokken van een hondenasiel dan cellen, het was een soort hok zonder iets erin behalve een deken. Oja, ze krijgen ook eten uit iets wat op een hondenbak lijkt. Er zitten soms wel 18 man tegelijk in. Wat wel even shocking was, was dat er elke maand ongeveer 1 moord wordt gepleegd. Toevallig was dat afgelopen donderdag het geval. De criminilateit komt vooral voor in de townships. 

Donderdag hebben we een start gemaakt met het project. We zijn van 8.00uur t/m 13.30uur wezen kijken bij Sara en Andries. Hun opvang heet trouwens Proisies Angel, vernoemd naar hun zoon die ook een beperking heeft. Volgende week gaan we ook nog vooral kijken. Die week erop hebben we (helaas) al voorjaarsvakantie. Die week kunnen we goed gebruiken om ons voor te bereiden op hoe we de training gaan aanbieden, want dat is was Sara graag wil: training, training, training.
Er valt voor ons in ieder geval genoeg te doen en ik heb ook zin om praktisch aan de slag te gaan!
Vrijdagmiddag zijn we weer geweest om mee te gaan van 'door to door' met Sara en drie caregivers. Dit was een hele bijzondere ervaring. We hebben ongeveer 2.5 uur door het township gelopen om een paar kinderen van proisies angels thuis te bezoeken. Toen ik hoorde dat we door het township gingen lopen, vond ik dat eerst wel spannend. Je hoort er zoveel verhalen over en er komen (bijna) nooit blanke mensen in de townships dus ik was wel benieuwd hoe zouden ze op ons gingen reageren. Volgens mij kent Sara alle mensen in het township of men kent haar, wat het voor ons ook veilig maakte om door het township te lopen.
Je zag dat sommige mensen en kinderen afwachtend keken als wij langs kwamen maar zodra wij lachte en gedag zeiden, waren ze allemaal erg vriendelijk! Een van de caregivers vertelde dat de blanke mensen de donkere nooit gedag zeggen als ze elkaar tegenkomen dus dat wij hier lopen en iedereen vriendelijk gedag zeggen, bijzonder voor ze is en daar  aan moeten wennen.
Dit was tot nu toe wel de meest vermoeide dag. Vanmorgen was ik ook nog samen met Nienke en Yvette bij het politiebureau geweest om te observeren hoe het daar gaat. Captain Jordan had ons dit de vorige keer aangeboden, als het goed is mag iedereen volgende week een keer mee op patrouille.

Alleen deze ochtend was al zeer interessant dus ik ben benieuwd hoe het is om mee op patrouille te gaan.
Alle aanklachten worden in een boek opgeschreven, ze voeren ook iets op de computer in maar het viel me op dat niet alle politieagenten weten hoe de computer werkt. Er waren deze morgen 4 mannen opgepakt. Ze moesten de veters uit hun schoenen doen, riemen af en alles wat ze mee hadden afgeven. Dit gebeurde allemaal in dezelfde ruimte waar wij zaten en waar ook alle aangifte gedaan worden, het woord privacy betekent hier niet zo veel volgens mij. We mochten zelfs mee lopen naar de cel om te kijken hoe dat gaat. Dit vond ik wel een lastig moment moet ik zeggen..

Zondag zijn we weer naar de gevangenis(tronk) geweest. Dit keer bij een andere groep. Hier zaten mannen van ongeveer mijn leeftijd t/m 50 jaar. Ook was het dit keer indrukwekkend..
De middag waren we uitgenodigd voor een snoekbraai bij Herman(voorganger van de methodiste kerk en elke zondag een dienst houdt in de gevangenis). Erg lekker! Ik heb ook voor het eerst wild gegeten! Een worst gemaakt van verschillende soorten bokken. Vond het wel een beetje zielig maar goed ik ben in Afrika en vind dat ik het eten van hier wel moet proeven:) Voelde me nog schuldig ook toen ik het super lekker vond en er nog wel een luste.
Een nieuw Zuid-Afrikaans woord geleerd tijdens het braaien: platte hond.
Mooie taal Zuid-Afrikaans, het is allemaal niet zo ingewikkeld als bij ons. Vervoegingen kennen ze niet en de woorden zijn over het algemeen best logisch, bijvoorbeeld platte hond. Dat  betekent krokodil. En  een stofpad, dat is een 'officiele' weg hier die je in Nederland niet snel tegen zult komen. De naam zegt het al, een grote stofwolk als er een tegenligger langs rijdt.

Wat ik nog steeds heel leuk vindt zijn de ritjes in onze tuin. Vaak zien we dan de wilde dieren, een kudde Kudu's, Nyjala's, laatst zagen we weer giraffes van heel dichtbij! Dan is het toch even uitstappen en foto's maken! Echt tof om ze van zo dichtbij te bekijken en niet in een hok in de dierentuin lopen.
Tot mijn verbazing heb ik helemaal geen moeite met het vroeg opstaan. Ik word vaak al wakker van het zonlicht en ben er voor de wekker al uit! 

Veel liefs uit ZA!